Walkman อายุครบ 30 และพฤติกรรมการฟังเพลงของคนอายุย่าง 31

September 8th, 2009

ภาพจาก Gizmodo

ภาพ Walkman รุ่นแรก จาก Gizmodo

ไม่นานมานี้ได้เขียนบทความขนาดสั้นให้กับนิตยสาร art4d เนื่องในโอกาสที่ Walkman มีอายุครบ 30 ปี และก่อนที่บทความดังกล่าวจะได้ตีพิมพ์ ก็บังเอิญไปเจอบทความที่น่าสนใจอันหนึ่ง เกี่ยวกับการให้เด็กวัยรุ่นยุค iPod มาลองเล่น Walkman รุ่นแรก อ่านแล้วได้คิดตามหลังจากปะติดปะต่อบทความเข้าด้วยกัน จึงขอมาเล่าสู่กันฟังกันตรงนี้

ก่อนอื่น ขอเชิญอ่านเรื่องที่ผมเขียนก่อนนะครับ

Read the rest of this entry »

เชื่อมั่นประเทศไทย กับนักออกแบบกราฟิก

September 1st, 2009

dpbp-live-poster

เตรียมตัวพบกับ การสนทนาสดครั้งแรก ของรายการพอดคาสท์ “design ไป บ่นไป” โดย 5 นักออกแบบกราฟิก – วีร์ วีรพร ​(conscious), สุรัติ โตมรศักดิ์ (try2benice), สยาม อัตตะริยะ (color party), เคลวิน หว่อง (k kelvin studio) และ วรทิตย์ เครือวาณิชกิจ (farmgroup)

“designไป บ่นไป ตอน เชื่อมั่นประเทศไทย กับนักออกแบบกราฟิก”

พบกันวันที่ 7 ตุลาคมนี้ เวลา 17:30 น.  ณ สยาม ดิสคัฟเวอรี่ เซนเตอร์

กิจกรรมนี้เป็นส่วนหนึ่งของงาน “I am a Thai graphic designer

ติดตามความเคลื่อนไหวได้ทาง Facebook

ใครว่าแมคไม่มีไวรัส

August 29th, 2009

บทความนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร art4d ฉบับที่ 162 เดือนสิงหาคม พ.ศ. 2552

Gravity Rule

ทุกวันนี้เวลาจะต้องแลกเปลี่ยนข้อมูลกับผู้อื่น ผ่านทางสื่อบันทึกข้อมูลประเภท USB flash drive หรือที่เรียกกันไปได้หลากหลาย เช่น “thumb drive”, “ตั๊ม”, “แท่ง” และอื่นๆ เรามักได้ยินคำเตือนจากเจ้าของอุปกรณ์ว่า “ระวังนะ ในนี้มีไวรัส” มาคิดดูแล้วนี่เป็นคำเตือนที่ปราศจากความรับผิดชอบอย่างน่าหัวเราะ เพราะรู้ทั้งรู้ว่ามีเชื้อ ยังจะเอาไปจิ้มชาวบ้านเขาอีก เตือนไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาเพราะผู้ถูกจิ้มก็ไม่สามารถจะยกการ์ดป้องกันตัวได้อยู่ดี หรือจะให้ใช้ USB condom ที่ลงใน art4d เมื่อไม่นานมานี้ก็ไม่ได้มีกันทุกคน ถ้าผู้จะถูกจิ้มขัดขืน ไม่ยอมให้จิ้ม ก็ไม่ได้ทำงานกันพอดี ช่างเป็นภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเสียจริง …นอกเสียจากคุณจะไปพบกับเจ้าของเครื่อง Apple Macintosh ที่พร้อมจะยอมถูกจิ้มแต่โดยดี โดยตอบกลับมาด้วยเสียงเรียบเฉยว่า “จิ้มมาเถอะ ไวรัสของคุณทำอะไรเครื่องผมไม่ได้” แต่ความพิเศษนั้นกำลังจะกลายเป็นอดีต เพราะขณะนี้มีการค้นพบไวรัสตัวแรกที่จ้องทำลายเฉพาะเครื่อง laptop ของ Apple แล้ว! มันมีชื่อว่า “Newton Virus” โดยอาการของเครื่องที่ติด Newton Virus คือ ระบบจะหยุดการตอบสนอง menu bar จะหักกลาง และ icon ทั้งหมดจะร่วงลงมากองระเกะระกะอยู่ที่ด้านล่างของหน้าจอ ทั้งยังไหลไปตามแรงดึงดูดของโลกเมื่อคุณทำการขยับเครื่อง ที่ร้ายกาจกว่านั้นคือ ไม่มีอะไรสามารถหยุดยั้งมันได้ จนกว่าจะถึงเวลาหนึ่ง ทุกอย่างก็จะค่อยๆกลับคืนสู่สภาพปกติ คุณไม่มีทางป้องกัน และไม่มีวันรู้ว่ามันจะกลับมาเล่นงานคุณอีกเมื่อไหร่!

Read the rest of this entry »

conscious

August 18th, 2009

conscious-logo-400px

เพิ่งปรับปรุงเว็บสตูดิโอของตัวเองครั้งใหญ่จนเสร็จสมบูรณ์ครับ

เชิญแวะไปเยี่ยมชมได้ที่ www.conscious.co.th

บางกอกของฉัน

August 12th, 2009

ภาพจาก tcdcconnect.com

วันนี้ได้เห็นบทความใหม่บนเว็บ tcdcconnect เป็นเรื่องของสถานที่สุดโปรดในกรุงเทพฯ ของ 7 คนครีเอทีฟ ซึ่งมีผมรวมอยู่ในนั้นด้วย

ตอนที่ TCDC อีเมล์มาขอถามความเห็นเรื่องสถานที่ในกรุงเทพฯที่ชอบ ก็ไม่คิดหรอกว่าข้อมูลที่ตอบไปจะเหมือนใครหรือไม่ และถูกจับกลุ่มรวมไปกับใคร เขียนไปตามจริงที่นึกออก ณ เวลานั้น พอได้พบว่าตนเองถูกจับรวมอยู่ในกลุ่ม “คนครีเอทีฟ” อย่างนี้แล้วรู้สึกเขินไม่ใช่เล่น ไล่อ่านไปแต่ละคนแล้วก็รู้สึกว่าที่โปรดของทุกคนล้วนสอดคล้องกับลักษณะงาน หรือผลงานที่แต่ละคนทำอยู่มากๆ หันมามองตัวเองแล้วรู้สึกว่าคำตอบของตัวเองไม่เก๋เหมือนคนอื่นเขา

ห้องสมุด TCDC ชั้น 6 ห้างเอ็มโพเรียม
เป็นที่นั่งคิดงาน เพราะโดยอาชีพผมจำเป็นต้องหาดูงานอ้างอิง และหาแรงบันดาลใจเป็นประจำ ห้องสมุด TCDC เป็นห้องสมุดเฉพาะทาง ที่มีหนังสือดีๆ เยอะมาก เดินทางสะดวก และบรรยากาศดี ทุกครั้งที่ไปก็จะได้เจอคนรู้จัก เช่น เพื่อนร่วมอาชีพ รุ่นพี่รุ่นน้อง ลูกศิษย์ ฯลฯ รู้สึกอบอุ่นดี

หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร
เคยฝันมานานว่ากรุงเทพฯ น่าจะมีพื้นที่แสดงงานศิลปะร่วมสมัยที่อยู่ใจกลางเมือง แล้วหอศิลป์แห่งนี้ก็ถือกำเนิดขึ้น ชอบที่มีพื้นที่กว้างขวาง มีกิจกรรมและนิทรรศการที่หลากหลาย บางครั้งแวะไปครั้งเดียวก็เดินชมได้หลายงาน ดูงานเสร็จก็ไปเดินห้างหรือเดินสยามตบท้ายได้อีก

ภัทราวดี เธียเตอร์
ตั้งแต่เด็ก ที่บ้านจะชอบพาไปดูการแสดงต่างๆ เช่น ดนตรี ละครเวที ซึ่งถ้าเป็นศิลปะการแสดงร่วมสมัยก็ต้องที่นี่ ผลงานของครูเล็กผสมผสานศิลปะการแสดงของไทยเข้ากับความร่วมสมัยได้อย่างน่าสนใจ อาหารในร้านอาหารของที่นี่ก็อร่อย สามารถชมการแสดงไปพร้อมกับรับประทานอาหารด้วย พาแขกต่างประเทศมาเขาก็จะชอบ

อ่านจบแล้วคิดได้อย่างหนึ่งว่า อยากลองไปเยี่ยมที่โปรดของคนอื่นดู เพราะบางที่ก็เคยไปเป็นประจำอยู่แล้ว บางที่ก็เดินทางผ่านเป็นครั้งคราวโดยไม่คิดสนใจ เดี๋ยวจะรอดูว่ากลุ่มคนประเภทต่อไป (ถ้ามีตอนต่อไปของบทความเดียวกัน) จะมีที่โปรดเป็นที่ไหน และจะเหมือนหรือต่างจากคนกลุ่มของผมอย่างไร เผื่อจะได้ไอเดียการเที่ยวกรุงเทพที่แตกต่างจากพื้นที่ประจำของตัวเองบ้าง

“design ไป บ่นไป” บนนิตยสาร Hamburger

August 11th, 2009

dpbp on Hamburger

ดีใจจัง ได้ลง Hamburger ด้วย!

design ไป บ่นไป” ถูกกล่าวถึงในคอลัมน์ DESIGN NOW ของนิตยสาร Hamburger ฉบับที่ 133 ปกจีจ้า – ญาณิน วิสมิตนันท์ หน้า 182-183

เสียดายจังไม่ได้มาสัมภาษณ์ผม แต่แค่เอาเรื่องของพอดคาสท์ที่ตั้งใจปลุกปั้นอยู่ไปลงก็ปลื้มแล้วครับ 😀

เกมแฟนพันธุ์แท้ กับการสอน typography

July 19th, 2009

นี่เป็นครั้งแรกที่จะเขียนบันทึกเกี่ยวกับงานสอนของตัวเอง หวังว่าคงเป็นที่สนใจและเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านนะครับ หากมีนักศึกษาที่เคยเรียนด้วยกันผ่านมาอ่าน ก็ขอให้ช่วยแสดงความเห็นด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

ตั้งแต่แรกที่ผมมารับหน้าที่อาจารย์พิเศษ สอนวิชา typography ที่คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ เมื่อปลายปี 2549 ผมคิดหนักมากว่า “จะทำอย่างไรไม่ให้นักศึกษาเบื่อ?” เพราะวิชานี้เป็นศาสตร์ที่สุดโต่งมาก คนที่อินก็จะอินสุดๆ (จนหลายคนมองด้วยความสงสัย) แต่คนที่ไม่ชอบก็จะแหยงไปเลย แต่ด้วยความที่จะได้ไปเริ่มสอนในวิชา typography 2 ที่ต้องเน้นการใช้งานจริงแล้ว จึงได้ข้อสรุปว่า “คงไม่ต้องทำให้สนุกเท่าไหร่” (มั้ง?) แต่ลงไปลุยวิเคราะห์งานของนักศึกษาอย่างถึงลูกถึงคน และเน้นเรื่องกริดกับระบบโครงสร้างในการจัดการกับข้อความให้มาก น่าจะพอ

มาถึงปีการศึกษา 2550 เมื่อได้มาสอนวิชา typography 1 ความตั้งใจจะสอนให้ไม่น่าเบื่อก็กลับมาอีกครั้งหนึ่ง เพราะคราวนี้ถือเป็นการแนะนำนักศึกษาให้รู้จักกับ typography ถ้ามีความประทับใจแรกที่ดี ย่อมจะทำให้เปิดใจรับและเรียนรู้ได้ง่ายกว่า บวกกับความที่ตนเองไม่ใช่คนที่แน่นเรื่องทฤษฎีมากนัก จึงตัดสินใจว่า “จะเอาให้สนุกไว้ก่อน ถ้ารักแล้วอยากจริงจังก็ไปค้นคว้าเอาเองทีหลังได้” ไม่แน่ใจว่าเป็นความคิดที่ถูกหรือเปล่า แต่ก็ได้คิดกิจกรรมมาให้เล่นสนุกกัน เช่น ให้นักศึกษาช่วยกันจับกลุ่มปกอัลบั้มเพลงตามรูปแบบตัวอักษรเพื่อเรียนรู้แนวนิยมในการใช้ตัวพิมพ์สื่ออารมณ์เพลงประเภทต่างๆ เป็นต้น

จนในปีการศึกษา 2551 ที่ได้กลับมาสอน typo 1 เป็นครั้งที่สอง ผมได้คิดกิจกรรมใหม่ขึ้นมาอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือ “เกมแฟนพันธุ์แท้ typo”

fanpuntae Read the rest of this entry »

Photo Sharing

July 11th, 2009

เคยเขียนไว้ที่ไหนซักแห่งนานมากแล้วว่า “สิ่งที่ดีที่สุดในการถ่ายภาพระบบดิจิทอล (สำหรับผม) คือความสะดวกในการแบ่งปัน” นอกจากความสะดวกในกระบวนการบันทึกภาพแล้ว พฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ทเพื่อการแบ่งปันข้อมูล และการใช้ social network ทำให้ภาพของเราเดินทางไปถึงตาและใจของใครต่อใครได้อย่างกว้างขวางกว่าที่เคยเป็น

ทุกวันนี้ผมใช้ Flickr เป็นเว็บสำหรับเก็บรูปถ่ายของตัวเอง เหตุที่ไม่นิยม Multiply เหมือนผู้ชื่นชอบการถ่ายภาพชาวไทยอีกจำนวนมากเพราะรู้สึกถูกใจกับวิธีการจัดการและแบ่งปันรูปบนนั้นมากกว่า โดยเฉพาะการมี export plugin ที่ดีและยืดหยุ่นจาก Aperture โปรแกรมเกี่ยวกับการจัดการภาพถ่ายที่ใช้อยู่ตัวเดียวจริงๆในตอนนี้

อยู่มาวันหนึ่ง ได้รับอีเมล์มาทาง Flickr ความว่าภาพถ่ายอายุหลายปีมากแล้วของผมที่เพิ่งเอาขึ้นไปไว้บน Flickr ได้ไม่นานได้เข้ารอบเพื่อถูกคัดเลือกไปใช้บนแผนที่ลอนดอนของ Schmap และหลังจากนั้นไม่นาน เมื่อได้อนุญาตเรียบร้อยแล้ว ภาพก็ได้เข้าไปอยู่ในแผนที่นั้นในที่สุด

ผมไม่ได้ตื่นเต้นดีใจอะไรกับการได้รับเลือกครั้งนี้นะครับ เฉยมากๆ แต่ผมรู้สึกสนุกกับความเป็นไปได้ของการแบ่งปันผ่านช่องทางนี้มากกว่า ใครจะไปคิดว่าภาพที่ถ่ายไว้เมื่อเกือบ 5 ปีที่แล้วจะไปเข้าตาผู้จัดทำเว็บที่อีกมุมหนึ่งของโลกได้!

ก่อนหน้านี้มีอีกครั้งหนึ่งที่ผมโพสท์ภาพที่ถ่ายไว้ตอนเรียนอยู่ที่ลอนดอนเช่นกัน ภาพนี้ได้รับคอมเมนท์จากตากล้องอีกคนหนึ่ง ที่ถ่ายภาพมุมใกล้เคียงกับผมมากกว่าหนึ่งภาพ จากการเดินเล่นริมแม่น้ำเธมส์บนเส้นทางเดียวกัน

อะไรทำให้เขามาค้นพบภาพนี้ได้? อะไรที่เชื่อมคนสองคนที่ไม่เคยพบกันมาก่อน แต่ได้เดินผ่านเส้นทางเดียวกันในเวลาห่างกันหลายปี? นี่ไม่ใช่หนังรักย้อนเวลาแนวโรแมนติกปาฏิหาริย์ แต่ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากการแบ่งปันข้อมูลบนอินเทอร์เน็ท

งานออกแบบใกล้ตัว #3 – ไม้ช็อตยุง

July 6th, 2009

IMG_0386

ที่บ้านเพิ่งซื้อไม้ช็อตยุงอันใหม่มา ผมชอบมันมากเป็นพิเศษ ไม่ใช่เพราะว่าอันก่อนเป็นสีน้ำเงิน-ดำ แล้วอันนี้เป็นสีเขียวสดใสนะครับ แต่เป็นเพราะอันเก่ามีโครงหน้าไม้เป็นรูปสัญลักษณ์สายฟ้า แต่อันใหม่นี้มีโครงหน้าไม้เป็นรูปยุง! ภาพตัดทอนรูปยุงที่เกิดขึ้นจากการใช้เส้นมาไขว้กันนี้ดูถูกใจอย่างประหลาด เชื่อว่าถ้าปรับน้ำหนักเส้นสวยๆ สามารถเป็นโลโก้ตัวนึงได้เลย ถ้าวางขายสองอันอยู่ข้างกันผมคงเลือกหยิบอันนี้โดยไม่ลังเล

แต่พอถามคนที่บ้านที่ซื้อมา เขาไม่ได้ซื้อเพราะชืี่นชมลายเส้นรูปยุงนี้ครับ แม้ว่าตอนผมชี้ให้ดูรูปยุงลายเส้นนี้แล้วจะเห็นพ้องกันว่ามันน่ารักดีก็เถอะ

งานออกแบบใกล้ตัว #2 – เครื่องเสียงรถยนต์

June 28th, 2009

radio1

เมื่อวันก่อนได้ติดรถของพี่สยาม อัตตะริยะ แห่ง Color Party เป็นครั้งแรก ก่อนหน้านั้นได้นั่งคุยกันยาวเพื่ออัดเสียงรายการ “design ไป บ่นไป” ตอนที่ 10 และทานข้าวเย็นกัน ขณะเดินจากร้านอาหารมายังรถก็ได้คุยกันเรื่อง iPhone มาเรื่อยๆ พอนั่งรถปุ๊บ ผมก็ได้เห็นสิ่งที่คาดไม่ถึง…

radio2

พี่สยามยื่นมือไปเปิดหน้ากากวิทยุ!? เหวอไปเลยครับ! ตอนนั้นตกใจมาก ยังมองไม่เห็นว่าข้างในมีอะไรก็เหวอแล้ว บอกผมซิว่านี่ไม่ใช่รถของเจมส์ บอนด์! ข้างในนั้นมีอะไรกันแน่!? ทำไมต้องทำบานประตูลับไว้ตรงนี้!!!

Read the rest of this entry »